Żywienie Azjaty jest istotnym czynnikiem, zwłaszcza w początkowej fazie rozwoju. Psy tej rasy bardzo dobrze wykorzystują pokarm i nie należy ich przekarmiać. Może to bowiem prowadzić do problemów takich, jak: ograniczenia ruchowe, zapadnięty grzbiet, rozpłaszczone łapy i wiele innych. Słowem - jak mawiają hodowcy - lepiej trzymać chudo niż „zapaść”. My swoje psy karmimy metodą BARF. Dieta BARF jest alternatywą dla tradycyjnego sposobu żywienia psów. BARF to skrót od angielskiej nazwy „Biologically Appropriate Raw Food”, co oznacza „odpowiednie biologicznie surowe jedzenie”. Twórcą diety BARF jest lekarz weterynarii Ian Billinghurst. Coraz więcej opiekunów psów stosuje ten sposób żywienia, chwaląc takie jego zalety, jak lepszy stan zdrowia zwierzęcia, poprawa kondycji czy większa odporność na choroby.

Na czym polega dieta BARF?

Podstawą diety BARF jest wyłącznie surowe pożywienie, które ma być jak najbardziej zbliżone do tego, jakie zwierzę jadłoby w warunkach naturalnych. Składniki diety BARF powinny odzwierciedlać rodzaje, zróżnicowanie oraz proporcje naturalnej diety dzikich przodków psa. Karmienie psa surowym pokarmem dostarcza zwierzęciu świeżych składników pokarmowych, witamin, minerałów i kwasów tłuszczowych. Ważne jest także, iż w diecie tej nie występują żadne sztuczne dodatki, barwniki, konserwanty oraz produkty zbożowe (produkty zbożowe nie są naturalnym pokarmem psa, mogą prowadzić do wielu schorzeń i zaburzeń, jak choćby zaburzenie poziomu cukru we krwi). Surowe jedzenie dostarcza też odpowiednich enzymów, przeciwutleniaczy i bakterii niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Jak stosować dietę BARF?

Dieta BARF składa się z surowych warzyw i owoców (wartościowe źródło witamin i minerałów) oraz z surowego mięsa, które jest źródłem pełnowartościowego białka wysokiej jakości. Surowe kości są dozwolone, jednak należy podawać je psu pod kontrolą, aby nie udławił się nimi.
Idealne proporcje pożywienia w przypadku psa są następujące:

      • surowe kości i mięso – 60%
      • warzywa - 15% (warto podawać różnorodne warzywa, aby dieta była maksymalnie urozmaicona)
      • podroby – 10%
      • surowe dodatki (jaja, algi, jogurt, olej rybi, twaróg itp.) - 10%
      • owoce – 5%

Warzywa i owoce przed podaniem muszą zostać zmiksowane, gdyż psi układ pokarmowy nie jest przystosowany do trawienia ich, gdy są podawane w całości. Zasada jest taka, że pożywienie roślinne musi przypominać zawartość żołądka zwierzęcia roślinożernego, które w naturze byłoby ofiarą naszego psa. Zmiksowane rośliny oraz ich sok z łatwością ulegają całkowitemu strawieniu, a błonnik w nich zawarty
wpływa korzystnie na pracę jelita grubego.

Czego unikać w diecie BARF?

Nie powinno się karmić psa ugotowanymi kośćmi, kośćmi bardzotwardymi lub pochodzącymi od starych zwierząt. Jedynym zabronionymwarzywem jest cebula (powoduje anemię). Należy też z umiarem stosowaćwarzywa takie, jak: kapusta, brokuły, kalafior, rzodkiew czy chrzan – zbyt duże ich ilości wpływają niekorzystnie na funkcjonowanie tarczycy. Nadmiar surowej fasoli, grochu czy ziemniaków może prowadzić do rozstroju żołądka, dlatego ich ilość w diecie również powinna byćograniczona. Pozostałe warzywa są dozwolone.

Czy dieta BARF nadaje się dla każdego psa?

W większości przypadków nie ma problemów z przestawieniem psana dietę BARF. Może być ona stosowana u zwierząt w każdym wieku.Część psów, od początku karmionych suchą karmą lub domowym jedzeniem, może niechętnie zjadać surowy pokarm. Czasami zdarza się, że takie zwierzę źle reaguje na nowy rodzaj pożywienia – należy wtedy poszukać przyczyny takich niewłaściwych reakcji i zmodyfikować odpowiednio dietę BARF. Należy też uważać z podawaniem całych surowych kości szczeniętom, psom starszym lub chorym. Ten rodzaj pokarmu może powodować zaparcia, dlatego lepiej wtedy zmielić kości przed podaniem. Jeśli pies jest w mocno zaawansowanym wieku lub ma tendencje do zaparć można całkowicie wykluczyć surowe kości z diety, jednak należy zadbać o uzupełnienie diety w inne źródło wapnia (ziarno sezamowe, produkty mleczne). Istotne jest też, aby mięso, które podajemy psu było świeże, zdrowe i dopuszczone do spożycia. Powinno pochodzić ze zwierząt zdrowych i młodych.

Korzyści zdrowotne

Dieta BARF ma korzystny wpływ na zdrowie i kondycję naszego psa.
Po przestawieniu zwierzęcia na ten rodzaj karmienia często obserwuje się ustąpienie wielu dolegliwości zdrowotnych. Pies karmiony zgodnie z zasadami BARF ma więcej energii, radości życia, a jego zdrowie poprawia się. Skóra staje się zdrowsza, futro nabiera pięknego wyglądu, jest błyszczące, miękkie, gęste, jego kolor staje się bardziej nasycony, znika nieprzyjemny zapach sierści, mniej kłopotliwy staje się okres linienia. Poprawie ulega też stan uzębienia, zęby stają się mocniejsze, oddech z pyska jest świeży, ilość kamienia nazębnego ulega zmniejszeniu (ma to związek m.in. z zawartymi w surowym pokarmie enzymami pomagającymi zachować czystość w jamie ustnej).
Dieta BARF ma korzystny wpływ na układ odpornościowy zwierzęcia, gdyż składniki diety pomagają likwidować istniejące stany zapalne oraz zapobiegać powstawaniu infekcji, ustępują również dolegliwości alergiczne. Ponadto, zmniejsza się ilość tkanki tłuszczowej, która zostaje zastąpiona tkanką mięśniową. Odchody zwierzęcia mają zwartą konsystencję, a ich zapach jest mniej intensywny. Psy tracą też często zainteresowanie odchodami, które znajdują na trawnikach podczas spacerów. Oprócz tego, wydatki związane ze stosowaniem diety BARF są mniejsze niż w przypadku „tradycyjnej” diety – tańsze jest samo pożywienie, ale także koszty leczenia weterynaryjnego.

Czym różni się BARF od tradycyjnego żywienia psa?

Większość suchych karm zawiera sztuczne składniki, konserwanty oraz składniki o wysokiej zawartości skrobi (w diecie BARF są one nieobecne). Energia, której dostarcza sucha karma (szczególnie tańsze karmy) często pochodzi głównie z węglowodanów,w diecie BARF natomiast głównie z białek i tłuszczy. Domowe gotowane jedzenie ma tę wadę, że podczas obróbki termicznej traci cenne składniki (witaminy, minerały, enzymy, kwasy tłuszczowe), a także powoduje niekorzystne reakcje pomiędzy składnikami pokarmowymi.
W przypadku diety BARF wszystkie składniki odżywcze pozostają zachowanew niezmienionej formie.

BARF w praktyce, czyli jak karmimy nasze psy

W BARF 'ie ważne są proporcje, ale nie ma nic prostszego. Nasze psy dostają dwa posiłki. Rano o godz. 6,00 rzucam psom surowe mięso (około 700 gr. dla każdego psa): mogą to być rury wieprzowe, porcja z kurczaka, kości ze schabu, mięso mielone, podroby, z którymi nie należy jednak przesadzać. Dzisiaj, po półtorarocznym żywieniu swojej suki doszedłem do tego,że nie mielę już marchwi czy pietruszki, ale podaję w całości, a psy same je gryzą; żołądki już im się przyzwyczaiły. Bazę drugiego posiłku stanowi nabiał (z wyjątkiem mleka) oraz warzywa. Nasze psy uwielbiają także surowe jajko, które dostają 5 razy w tygodniu w całości ze skorupką. Jeżeli ktoś dysponuje wolnym czasem i ma jednego lub dwa psy, wystarczy poświęcić trzy godziny w miesiącu i przygotować BARF mieszając składniki, czyli pokroić różnego rodzaju mięsa, utrzeć warzywa i poporcjowane wstawić do zamrażarki. Należy jednak pamiętać, aby codziennie wieczorem wyjąć mięso przeznaczone na poranny posiłek.
W początkowej fazie wzrostu, kiedy piesek jest młodziutki dodaję do BARF'a trochę suchej karmy dobrej jakość takiej, jak: Hills, Royal czy Eukanuba, ale stosuję je tylko w początkowej fazie wzrostu i daję jeden kubek dziennie.
Jeżeli chcielibyśmy stosować suchą karmę i tylko w taki sposób karmić swoje psy (z braku czasu wygody, itd.), nie należy zapominać, iż wówczas suplementacja nie jest wskazana – czyli do suchej karmy dobrej jakości nie dajemy już witamin, preparatów takich jak fosforan wapnia itd. Suche karmy są tak skomponowane, że naprawdę nie należy już do nich nic dodawać. Stosowanie tych karm powinno być – moim zdaniem - nieco inne niż zaleca producent; mam na myśli wielkość porcji. Ze względu na to, iż Azjata jest psem pierwotnym, potrafiącym doskonale wykorzystać pokarm, nie należy go karmić jak doga niemieckiego czy mastifa angielskiego, ponieważ potrzebuje on znacznie mniej jedzenia.
Zauważyłem, że karmienie metodą BARF jest najbardziej optymalne, dzięki niej psy najlepiej przyswajają pokarm i nie zauważyłem żadnych problemów związanych z ich zdrowiem. Karmiąc psy metodą BARF sprawiamy im dużą radość, bo cóż może być lepszego dla psa niż gryzienie kości, a tym samym ścieranie kamienia nazębnego. Psy czekają wręcz na marchewkę, jabłko, pomidora. Nasze psy lubią również owoce, w okresie zimowym chętnie jedzą pomarańcze, mandarynki - oczywiście w małych ilościach, żeby nie zakwasić żołądka.
Koszty związane z karmieniem BARF'em to 200-250 zł miesięcznie na dwa psy - przy kontaktach w masarniach, rzeźniach koszty ulegną zmniejszeniu . Nie należy mylić „surowizny” BARF z surowymi parówkami, skrawkami wędlin, itd. Znajdują się w nich środki konserwujące, mnóstwo soli i to już z całą pewnością nie jest BARF.

Suplementacja, czyli witaminy aminokwasy, fosforan wapnia i inne środki

Stosując BARF'a można się podeprzeć rożnego rodzaju witaminami, ale nie jest to koniecznie. Głównie suplementacje stosujemy przy wzroście psa lub problemach zdrowotnych, a także w okresie późniejszym czyli jak pies osiągnie odpowiedni wiek wtedy możemy go wspomóc. Suki w okresie ciąży mogą dodatkowo brać kompleks witamin i kwas foliowy, w razie wystąpienia komplikacji z ruchem psa, ewentualnej dysplazji rewelacyjnym środkiem jest Cetyl-M, który również może być stosowany w okresie wzrostu psa zapobiegawczo, kiedy pies nie jest jeszcze związany, a jego kości i stawy przypominają konsystencję galaretki. Wtedy pies może łatwo nabawić się kontuzji. Niektórzy w okresie wzrostu psa stosują również suplementy w postaci aminokwasów rozgałęzionych z grupy BCAA lub aminokwasów zwykłych, które rozbudowują tkankę mięśniowa tym samym zapobiegają w jakiejś mierze kontuzji psa i powodują rozrost tkanki mięśniowej - nie mylić ze sterydami lub anabolikami.
Pamiętajmy o tym, że jeżeli dobrze karmimy swoje psy, to wszystkie wyżej wymienione środki są zupełnie niepotrzebne. Stosujemy je tylko wtedy, gdy są bezwzględnie konieczne. Nasze decyzje powinny być zawsze uzgadniane z weterynarzem.